kurs Vikinga – lodowce i wspinanie w lodzie – Islandia

Celem kursu Vikinga jest przygotowanie osób bez doświadczenia do samodzielnego poruszania się w łatwym terenie lodowcowym i zdobywania łatwych szczytów oraz podstaw wspinania w lodzie w specyficznych warunkach gór Islandii.

Dlatego będziemy cię uczyć:

• podstaw asekuracji partnera, węzłów i budowy stanowisk,
• w okresie zimowym podstaw profilaktyki lawinowej, a w okresie letnim wspinania w skale,
• podstaw nawigacji (kompas, mapa, GPS),
• wyboru drogi i zasad poruszania się po lodowcu,
• hamowania czekanem upadków i wyhamowywania upadku partnera,
• wpadniesz do szczeliny lodowcowej i samodzielnie się z niej wydostaniesz,
• nauczysz się sprawnie wyciągać partnera ze szczeliny lodowcowej,
• poznasz niezbędny i dobry sprzęt używany na lodowcach i w lodzie,
• będziesz się wspinać w lodzie „na wędkę” i na prowadzeniu,
• poznasz zasady budowy stanowisk zjazdowych, zjedziesz do szczeliny i wydostaniesz się z niej,
• wieczorami będą wykłady ze strategi i taktyki, wspinania w lodzie, szerokiej problematyki lodowcowej.
• opcjonalnie: wejdziesz pod naszą opieka na najwyższy wierzchołek Islandii – Hvannadalshnúkur 2.109m n.p.m.
• dodatkową propozycją (dla osób spoza Islandii) – już nie związaną ze szkoleniem – jest możliwość zostania po kursie jeszcze 5-6 dni na wyspie i udział w objazdowej wycieczce po najciekawszych miejscach Islandii. A jest ich całkiem sporo…

Na kursie nie tylko nauczysz się jak się przygotować i radzić sobie z sytuacjami awaryjnymi, ale co równie istotne, jak się w nich nie znaleźć!

lodowy labirynt ice foll

forma zajęć:

Szkolenie realizujemy w górach Islandii. Mają one swoją specyfikę, różnią się warunkami i pogodą od gór europejskich. Odpowiadają za ten w miarę umiarkowany klimat, naprzemiennie: ciepłe prądy znad Meksyku i Azorów oraz zimne znad Grenlandii. Pomimo położenia w strefie subarktycznej to zimy na Islandii nie są wyjątkowo mroźne (średnia dobowa temperatura nieco poniżej zera), a z kolei lata nie są upalne (odpowiednio to ok. 15st). Praktyczne tego skutki objawiają się między innymi tym, że w lecie lodowce nie są tak bardzo rozmiękłe jak w Alpach, a z kolei zimą nie są aż tak bardzo zaśnieżone czyli są bezpieczniejsze…
Dla osób początkujących rejon ten oferuje  bardzo atrakcyjne szkoleniowo góry lodowcowe. Są tam lodowce o zróżnicowanych trudnościach, sporo możliwości wspinania w lodzie, zarówno na lodowcach jak i na lodospadach. Ponadto w warunkach letnich możemy powspinać się w skale, a w warunkach zimowych przećwiczyć profilaktykę lawinową.

Jeżeli będziesz przylatywał z Polski to musisz dodatkowo zarezerwować sobie dni potrzebne lot. Każdego dnia będziemy spędzać w terenie kilka godzin szkoląc się, a wieczory przeznaczymy albo na wykłady albo na przemieszczanie się pomiędzy rejonami.

Warto przygotować się do tego kursu. Przydatne będą spacery, bieganie, a niezastąpione wcześniejsze wycieczki po górach. Nie wymagamy od kursantów ponadprzeciętnej kondycji i sprawności fizycznej, wystarczy że Twoja kondycja pozwala Ci na wycieczki w Tatrach lub innych górach w opisanych czasach szlakowych.
Jeżeli jednak posiadasz jakiekolwiek dolegliwości zdrowotne, które mogą uniemożliwić Ci swobodne uczestniczenie w kursie to musimy o tym wiedzieć!

czas trwania:

Zajęcia będą trwały  pełne sześć dni w terenie. Mamy też jeden dzień zapasowy. Jeżeli nie będzie żadnych przesunięć to dla chętnych przeznaczymy go odwiedzenie najciekawszych miejsc wokół Reykiaviku.
Pierwszy dzień poświęcony będzie na naukę podstaw asekuracji, umiejętności związanych bezpośrednio z bezpieczeństwem poruszania się w górach czyli: klarowanie liny, węzły, hamowanie czekanem upadków, poruszanie się w rakach na stromych stokach, poznanie podstaw asekuracji i przygotowanie sprzętu. A wszystkie pozostałe dni wypełnione będą od rana do nocy zdobywaniem wiedzy: praktycznej (w górach) i teoretycznej (wieczorem w ciepłym domku pod górami). W zależności od warunków, instruktor będzie decydował o kolejności zajęć i ich szczegółowym programie.

prowadzenie zajęć:

Zajęcia prowadzimy osobiście. Wszyscy jesteśmy licencjonowanymi Instruktorami Alpinizmu Polskiego Związku Alpinizmu oraz Instruktorami Sportu, spec. Wspinaczka Wysokogórska (tzw. uprawnienia państwowe). Z uwagi na bezpieczeństwo uczestników minimalna ilość kursantów na jednego instruktora to trzy osoby, maksymalna to sześć osób.

• wykłady, zdjęcia, zaświadczenie o ukończeniu kursu, fakturę za odbyte szkolenie (możliwość zwrotu kosztów z islandzkich związków zawodowych),
• co najcenniejsze: doświadczenie, które pomoże ci bezpieczniej wędrować tam, gdzie do tej pory nie potrafiłeś,
• zniżkę 15% w sklepie internetowym Kilimanjaro – może się przydać.

jak dojechać:

Szkolenie zaczynamy w Reykiaviku. Jeżeli nie mieszkasz na Islandii, musisz tu dolecieć, najlepiej razem z nami. Na szczęście pomogą nam w tym tanie linie lotnicze, połączeń jest całkiem sporo. Jeżeli jesteś na miejscu, to po prostu poinformujemy Cię, o której godzinie i gdzie będzie spotkanie organizacyjne. Potem będziemy się przemieszczać wynajętym samochodem. Na te przejazdy musimy się niestety zrzucić. Koszt to ok 350-450 euro na tydzień + paliwo, w zależności od tego jakim samochodem pojedziemy i ile osób w nim będzie.

noclegi:

W pierwszy dzień kursu, wcześnie rano spotkamy się wszyscy w zarezerwowanym mieszkaniu w Reykiaviku, bo tam rozpocznie się i zakończy kurs. Rozdzielimy sprzęt, opowiemy w skrócie, co się będzie działo na kursie i szybko wyjeżdżamy na pierwsze zajęcia. Osoby, które będą spały niezależnie od nas muszą przewidzieć, że wieczory będą przeznaczone na wykłady albo na przemieszczanie się pomiędzy rejonami. Ewentualne powroty do własnych domów będą na bardzo późną kolację.

Ceny noclegów to ok. 20-25 euro za noc na osobę, zarówno w Reykiaviku jak i w domku w Svinafell.

rzeczy do zabrania:

– dokumenty:

• dowód osobisty (Islandia jest w Schengen) lub paszport,
• jeżeli go jeszcze nie posiadasz to pisemną zgodę rodziców na uczestnictwo w kursie,
• opcjonalnie legitymację Alpenverein – ubezpieczenie na wypadek akcji ratunkowej i z użyciem helikoptera).

– sprzęt:

Zapewniamy cały niezbędny sprzęt (raki, czekany, kaski, detektory lawinowe, łopaty, sondy itd.) posiadający atest Międzynarodowej Organizacji Alpinistycznej UIAA oraz Unii Europejskiej CE.
Ze swojej strony musisz zaopatrzyć się w alpejskie buty letni, plecak, czołówkę  i ubiór dostosowany do aktualnie panujących warunków.

– jedzenie:

• przywieź szturm żarcie – niezamarzające batony energetyczne, suszone owoce,
• herbatę, cytrynę i miód lub sok, izostar lub inny elektrolit w proszku,
• na miejscu w Reykiaviku możesz kupić to wszystko, chociaż tanio nie jest,
• jak się bardzo uprzesz, to w Reykiaviku możesz chodzić na obiadokolację do knajpy, ale polecamy gotowanie we własnym zakresie,
• w domku w Svinnafiell nie ma knajpek w okolicy, więc pozostaje wyżywienie własne,
• śniadania na pewno warto robić samodzielnie (ze względu na koszty i zaoszczędzenie czasu rano przed wyjściem).

konieczne:

• buty alpejskie*,
• ochraniacze (stuptuty), mają być : wąskie, wysokie z zamkiem lub rzepem z przodu i regulacyjną zapinką tylko na zewnątrz buta, nie są one konieczne tylko wtedy gdy w ogóle nie ma pokrywy śnieżnej lub buty posiadają takie zintegrowane stuptuty które ma np:Scarpa  Phantom
• zewnętrzna oddychająca kurtka przeciwdeszczowa nie za ciasna, bo ubierzesz ją jako ostatnią warstwę ubrania**,
• ciepła kurtka, najlepiej primaloftowa lub puchowa chroniąca od wiatru i śniegu z dużym kapturem, wysoką gardą **,
• ciepła bluza polarowa lub lepiej kurtka hybrydowa: primaloft/softshel/polar**,
• spodnie chroniące od wiatru i śniegu, najlepiej z rozsuwanymi zamkami po bokach**,
• ciepłe spodnie z polara lub primaloftu,
• oddychające dwa podkoszulki w teren i bawełniane do schroniska **,
• czapka, a znacznie lepiej kominiarka**,
• co najmniej dwie pary bardzo ciepłych skarpet,
• rękawiczki pięciopalczaste  typu Simond Cascade plus ogrzewacze chemiczne (wszystkie rękawiczki pięciopalczaste nie są wystarczające gdy temperatura odczuwalna spadnie poniżej -10 Celcjusza lub gdy przemokną), plus zapasowe ciepłe rękawiczki polarowe. Jeżeli jesteś zmarzluchem zabierz również rękawiczki puchowe typu Simond Makalu,
• buty do domku i pod prysznic typu crocsy,
• plecak na działalność w terenie typu Simond Alpinism ok 40-45l (będziesz jeszcze musiał dopakować linę, raki, uprząż więc szkolny tornister nie wystarcza!)
• plecak transportowy min. 60l,
• okulary lodowcowe UV 5000 m
• gogle nieparujące, duże panoramiczne i z ciemną szybka z filtrem UV,
• niezawodna czołówka i zapasowe baterie,
• krem przeciwsłoneczny UV 50-ka
• nawilżająca pomadka do ust,
• termos 0,7-1litr,
• pojemnik na wodę 1 litr,
• ogrzewacze chemiczne do rąk i stóp – konieczne jeżeli nie masz łapawic puchowych lub masz buty jednowarstwowe, gdy jesteś zmarzluch lub gdy mają być mrozy,
• naładowany telefon z wpisanym numerem do twojego instruktora + power bank+ ładowarka,
• rzeczy do mycia,
• czapka chroniąca twarz i kark od słońca
• śpiwór.

Sprzęt konieczny powyżej musisz mieć na kursie, kurtki techniczne można zastąpić większa ilością polarów jednak i tak jest tego dużo i sporo kosztuje wiec jeżeli to przekracza twój budżet to zastanów się czy nie możesz pożyczyć części sprzętu lub wybierz niskobudżetową wersję zakupu **

mroczne historie

polecane:

• kijki teleskopowe,
• kompas,
• GPS Garmin-30,
• apteczka osobista (bandaż elastyczny, gaziki, plastry na obtarcia, stripy-szwy, plaster, nożyk lub nożyczki, folia NRC, własne leki na gardło, przeziębienia i przeciwbólowe na które nie jesteście uczuleni),
• stopery do uszu, jeżeli potrzebujesz żeby się wyspać!

*do zaawansowanej letniej turystyki lodowcowej najlepsze są specjalne buty skórzane lub techniczne (np. Scarpa  Triolet Gtx  dla zmarzluchów lub Simond Alpinist Light dla zimnolubnych **), mogą być też inne buty zimowe wysokogórskie, typu Phantom Tech, jednak muszą być absolutnie nieprzemakalne( na lodowcach w południe jest mokry sorbet śnieżny) i dopasowane na jedną grubą skarpetę z małym luzem! Najlepiej, aby miały maksymalnie sztywną podeszwę. Mocowania do raków (ranty) nie są niezbędne.

** na Islandii lubi wiać i zawsze jest zimno rano a w południe czasami upalnie, dlatego konieczne są ciepłe, oddychające i chroniące od wiatru ubrania. Marki takie jak Patagonia, Marmot, Arterix i są specjalistami w tej branży i jeżeli cię na nie stać to je polecamy, jednak dla kieszeni przeciętnego Kowalskiego na kurs w zupełności wystarczą najkorzystniejsze cenowo na rynku  alpinistyczne produkty marki Simond, która dystrybuowana jest przez sklepy Decathlon i ma tradycję ponad 140 lat w produkcji specjalistycznego sprzętu zimowego!

Pakuj się z tej listy tak żeby niczego nie zapomnieć !!!

Rezerwacja „na szybko” – na dole strony

1. wybierasz termin z dostępnych kursów i ilość potrzebnych miejsc,
2. wypełniasz pola z danymi,
3. potwierdzasz i wysyłasz tym samym wstępną rezerwację,
4. przesyłasz na wskazane konto bezzwrotną opłatę za organizację kursu w wysokości 400 zł,
5. w momencie otrzymania Twojego przelewu dostaniesz maila z potwierdzeniem rezerwacji miejsca na kursie, fakturę za wniesioną opłatę i wszystkie informacje logistyczne.

Pamiętaj że:

• miejsca są zablokowane dla Ciebie przez trzy dni; masz wtedy czas na zrobienie przelewu opłaty za organizację kursu, po trzech dniach miejsce zwalniamy dla innych,
• jeżeli robisz rezerwację tuż przed kursem (7 dni), to powinieneś/powinnaś wpłacić od razu całość kwoty,
• 7 dni przed kursem otrzymasz mailowe przypomnienie wraz z prośbą o dopłatę pozostałej części oraz numer konta podmiotu odpowiedzialnego za Twoje szkolenie,
• po jej wpłynięciu dostajesz potwierdzenie uczestnictwa w kursie oraz fakturę.

Dodatkowo:

• jeżeli nie skończyłeś/-aś 18 lat, musisz mieć pisemną zgodę rodziców na udział w kursie,
• potrzebujesz trochę humoru i chęci do zdobywania wiedzy,
• nie oczekujemy od Ciebie ponadprzeciętnej wydolności fizycznej, jednak chcielibyśmy wiedzieć o wszystkich dolegliwościach zdrowotnych, które mogły by uniemożliwić swobodne uczestnictwo w programie szkolenia. Wszystkie informacje będą poufne i tylko do wiadomości Instruktorów prowadzących szkolenie,
• zapisując się na kurs i wysyłając opłatę za jego organizację równocześnie akceptujesz Regulamin kursów, szkoleń i obozów.

zorza polarna to częsty widok

Przygotowanie do kursu:

Będzie Ci znacznie łatwiej na kursie, jeżeli się do niego odpowiednio przygotujesz – w tym wypadku chodzi głównie o kondycję. Ważne, żeby zacząć ćwiczyć jak najwcześniej. Zdecydowanie odpuść intensywne treningi dwa tygodnie przed szkoleniem (szczególnie unikaj sportów kontaktowych – piłka nożna, koszykówka, siatkówka). Niestety, dosyć często zdarza się, że ludzie kilka dni przed kursem łapią uraz (najczęściej przeciążeniowy lub kontuzję) i nie mogą przyjechać na szkolenie. W tym wypadku często nie możemy już znaleźć zastępstwa, więc kurs i wpłacony zadatek przepadają…
Pod żadnym pozorem nie próbuj nadgonić fizycznych zaległości tydzień czy dwa przed kursem. To się nigdy nie udaje, a najczęściej kończy właśnie kontuzją. Zdecydowanie lepiej przyjechać nieprzygotowanym…
Zwiększ natomiast ilość chodzenia czy truchtania dwa tygodnie przed kursem, tak żeby każdego dnia kolana były coraz dłużej smarowane – zatarcia kolan są głównym problemem na kursach „górskich”.

Program – zima (grudzień – marzec/kwiecień):

I dzień
wstęp – Bláfjöll

– zimowe zagrożenia terenu górskiego; zasady bezpieczeństwa ze szczególnym uwzględnieniem wychłodzenia, zagrożenia lawinowego, braku widoczności,

– podstawowe informacje o sprzęcie potrzebnym do poruszania się w wysokogórskim terenie turystycznym zimą,

– nauczanie techniki poruszania się w rakach i z czekanem: technika francuska, frontalna, mieszana, wyhamowywanie obsunięć i upadków w stromym śniegu w różnych konfiguracjach,

– nauka niezbędnych węzłów: wyblinka, pół wyblinka, ósemka, kluczka, bloker, motyl, skracanie liny, buchtowanie liny,

– zasady asekuracji: asekuracja lotna, asekuracja poprzez ciało, asekuracja z czekana, zakładanie stanowisk w śniegu (grzyb śnieżny, czekan, plecak, łopata), nauka niezbędnych węzłów.

– opcjonalnie: budowa jamy śnieżnej lub kopca śnieżnego,

– wieczorem wykład (lawiny).

II dzień
lawiny – Bláfjöll

– rodzaje śniegu i jego przeobrażenia,

– rodzaje lawin, czynniki wywołujące lawiny,

– prawdy i mity o lawinach,

– przekroje śniegu, test twardości, test norweski, test KO, test obciążeniowy, trójkąt Muntera,

– poruszanie się w terenie zagrożonym lawinami,

– postępowanie po zejściu lawiny,

– detektory lawinowe: budowa i obsługa,

– poszukiwanie zasypanego w lawinie przy wykorzystaniu detektorów lawinowych,

– sondowanie pokrywy śnieżnej, odkopywanie zasypanych przez lawinę,

– zagrożenia hipotermii u osób zasypanych przez lawinę – zasady postępowania,

– wieczorem warsztaty z węzełków i stanowisk (samonastawne, pajączek, linowe).

III dzień
lodowiec – Sólheimajökull

– podstawy nawigacji (mapa, kompas, GPS),

– zasady poruszania się w terenie lodowcowym, profilaktyka lodowcowa,

–  autoratownictwo szczelinowe – metody podstawowe. Wyhamowywanie upadków, budowa stanowiska, odwieszenie partnera, metoda U i flaschenzug z wykorzystaniem przyrządów (micro traction lub rollen’lock, tibloc, bloczki),

– wieczorem przejazd na Svina.

IV dzień
lodowiec – Svínafellsjökull

–  autoratownictwo szczelinowe: metody zaawansowane. flaschenzug szwajcarski z wykorzystaniem przyrządów (micro traction lub rollen’lock, tibloc, bloczki) oraz pętelek osobistych (w przypadku braku przyrządów),

– autoratownictwo szczelinowe: wychodzenie samodzielne ze szczeliny (prusiki oraz garda) z wykorzystaniem przyrządów oraz pętelek osobistych,

– wieczorem wykłady (lodowiec).

V dzień
lód – Svínafellsjökull

– podstawowe informacje o sprzęcie potrzebnym do wspinania w lodzie,

– zapoznanie z techniką wspinania z użyciem raków oraz czekanów, wspinaczka na wędkę,

– technika poruszania się w rakach odpowiednia praca nóg, zalecana wspinaczka bez używania czekanów, połogi lód do coraz to bardziej „stromego”,

– technika osadzania czekanów – odpowiednie zabijanie oraz zaczepianie dziabek,

– asekuracja na wędkę,

– wieczorem wykład (lód) lub przejazd do Reykiavik (jeżeli 5 dzień na Brynjadalur – to pod warunkiem, że grupa nie będzie chciała wchodzić na Hvannadalshnúkur).

VI dzień
lód – Svínafellsjökull (lodowiec) lub Brynjadalur (lodospady)

– instalowanie punktów asekuracyjnych przy wspinaczce lodowej,

– budowa stanowisk przy wspinaczce lodowej (uszko Abałakowa, śruby lodowe),

– wspinaczki, prowadzenie na drogach jednowyciągowych,

– asekuracja partnera na górnym stanowisku,

– przejście do zjazdu i zjazd zespołu,

– przejazd do Reykiavik (4 godziny) lub wykład lód (jeżeli przejazd dzień wcześniej, a zajęcia na Brynja).

VII dzień
zwiedzanie Reykiaviku lub okolic

– gejzer, gorące źródło, wodospad Gullfoss

Program – lato (kwiecień/maj – listopad/grudzień):

I i II dzień
lodowiec – Sólheimajökull

– podstawy nawigacji (mapa, kompas, GPS),

– podstawowe informacje o sprzęcie potrzebnym do poruszania się w wysokogórskim terenie turystycznym zimą,

– nauczanie techniki poruszania się w rakach i z czekanem: technika francuska, frontalna, mieszana, wyhamowywanie obsunięć i upadków w stromym terenie w różnych konfiguracjach,

– nauka pozostałych węzłów: pół wyblinka, prusik, bloker, motyl, skracanie liny, buchtowanie liny,

– autoratownictwo szczelinowe – metody podstawowe. Wyhamowywanie upadków, budowa stanowiska, odwieszenie partnera, metoda U i flaschenzug z wykorzystaniem przyrządów (micro traction lub rollen’lock, tibloc, bloczki),

– wieczorem przejazd na Svina.

III i IV dzień
lodowiec – Svínafellsjökull

–  autoratownictwo szczelinowe: metody zaawansowane. flaschenzug szwajcarski z wykorzystaniem przyrządów (micro traction lub rollen’lock, tibloc, bloczki) oraz pętelek osobistych (w przypadku braku przyrządów),

– autoratownictwo szczelinowe: wychodzenie samodzielne ze szczeliny (prusiki oraz garda) z wykorzystaniem przyrządów oraz pętelek osobistych,

– wieczorem wykłady (lodowiec).

V dzień
lód – Svínafellsjökull

– podstawowe informacje o sprzęcie potrzebnym do wspinania w lodzie,

– zapoznanie z techniką wspinania z użyciem raków oraz czekanów, wspinaczka na wędkę,

– technika poruszania się w rakach odpowiednia praca nóg, zalecana wspinaczka bez używania czekanów, połogi lód do coraz to bardziej „stromego”,

– technika osadzania czekanów – odpowiednie zabijanie oraz zaczepianie dziabek,

– asekuracja na wędkę,

– wieczorem wykład (lód) lub przejazd do Reykiavik (jeżeli 5 dzień na Brynjadalur – to pod warunkiem, że grupa nie będzie chciała wchodzić na Hvannadalshnúkur).

VI dzień
lód – Svínafellsjökull (lodowiec) lub Brynjadalur (lodowiec)

– instalowanie punktów asekuracyjnych przy wspinaczce lodowej,

– budowa stanowisk przy wspinaczce lodowej (uszko Abałakowa, śruby lodowe),

– wspinaczki, prowadzenie na drogach jednowyciągowych,

– asekuracja partnera na górnym stanowisku,

– przejście do zjazdu i zjazd zespołu,

– przejazd do Reykiavik (4 godziny).

VII dzień
zwiedzanie Reykiaviku lub okolic

– gejzer, gorące źródło, wodospad Gullfoss.

Hvannadalshnúkur – najwyższy szczyt Islandii, 2109 m n.p.m.
Położony na terenie Parku Narodowego Vatnajökull (największy PN w Europie).
Szczyt pochodzenia wulkanicznego, wraz z sąsiednimi szczytami wznosi ponad lodowcem Vatnajökull. To największy lodowiec Europy, jego powierzchnia wynosi prawie 8100 km2.

Wejście na wierzchołek jest technicznie łatwe. Problem mogą stanowić duże odległości (ok 2000m przewyższenia) oraz przede wszystkim licznie występujące w górnych partiach szczeliny lodowcowe. Duża ilość szczelin i ich olbrzymie rozmiary mogą stwarzać realne zagrożenie, dlatego właściwa asekuracja jest na tym odcinku absolutnie niezbędna.

Istnieją dwie drogi wejścia na wierzchołek: Hryggjaleið z lodowca Virkisjökull (trudniejsza technicznie i dostępna raczej zimą oraz wiosną) oraz Sandfellsleið (otwarta prawie cały rok). O wyborze drogi zawsze decyduje instruktor, biorąc pod uwagę stan lodowców, warunki, prognozę pogody i możliwości uczestników.

Zazwyczaj wejście zajmuje ok 8-10 godzin, a zejście 4 godziny. Wyzwaniem może być pogoda: brak widoczności oraz często występujące silne wiatry, dlatego nie należy lekceważyć wejścia na Hvannadalshnúkur.

Dzień wcześniej wieczorem starannie przygotowujemy sprzęt i wyposażenie. Wychodzimy o ok. 3-4 nad ranem.

Dzięki wcześniejszym sześciodniowym zajęciom na lodowcu będziecie bardzo dobrze przygotowani sprzętowo i asekuracyjnie, więc samo wejście powinno iść sprawnie.