kurs hakówki

* forma zajęć

* czas trwania 

* prowadzenie zajęć

forma zajęć: 

Najstabilniejsza pogoda i warunki do wspinanie wielowyciągowego są w Paklenicy (Chorwacja). I tam są najlepsze warunki do wspinania w ścianach. Drugim rozsądnym rejonem jest Hollental w Austrii. Kurs możemy w całości zrealizować w Paklenicy lub w większości w Paklenicy a w części w Hollentalu (w drugiej połowie kursu, w ten sposób też powrót rozłożymy na dwie części). Jest też możliwość zrobienia dnia autoratownictwa w skałkach pod Krakowem, wtedy wracamy dzień wcześniej do Polski i w ostatni dzień działamy w Dolinkach Podkrakowskich.
Natomiast w zimie doskonałe wielowyciągówki są dostępne w Todrze (Maroko). Przełom rzeki Todry, wąski kanion i ściany po 250m (musisz prowadzić swobodnie 5 – 5+). A dookoła orient…

Decyzję co do formy i miejsca zajęć podejmiemy wspólnie przed kursem lub pierwszego dnia zajęć.

czas trwania:

W czasie trwania kursu 5 razy wyjdziemy w teren: będziemy robić albo kilka krótkich dróg albo jedną bardzo długą (powyżej 10 wyciągów). Po wspinaniu, w dwa lub trzy popołudnia będziemy też ćwiczyć autoratownictwo
Zwykły dzień wspinaczkowy wygląda w ten sposób: wstajemy rano (dla niektórych jest to bardzo wcześnie rano), szybkie śniadanie i wyjście w góry. Zawsze lepiej wyjść wcześniej i wrócić przed ew. deszczem niż wisieć zmokniętym na ścianie tęskniąc za herbatką i śpiworem. Wspinamy się prawie cały dzień (jeżeli zrobimy szybko jakąś drogę to jeszcze pozjeżdżamy albo pójdziemy na następną) i po południu lub wieczorem wracamy do schroniska lub namiotu. W zależności od stanu ciała i ducha: wieczorem obiad i wykład lub obiad i śpiwór. Może zdarzyć się że raz wyjdziemy na nocne wspinanie (zamiast dnia wspinaczkowego), bardzo pouczające…

prowadzenie zajęć:

Zajęcia prowadzimy osobiście lub prowadzi je jeden z naszych zaufanych instruktorów Polskiego Związku Alpinizmu. Pod naszą opieką jest Was trójka w jednej grupie.Tworzymy dwie dwójki: instruktor związany z jednym z Was (na zmianę), sprawdza jednocześnie co robi pozostała dwójka.

Zanim jednak zaczniemy wspinać się wielowyciągowo musimy odrobić zadanie domowe czyli zaplanować wspinaczkę w oparciu o przewodniki wspinaczkowe, mapę i kompas, po to żeby do pogody dobrać właściwą wystawę ściany, wiedzieć gdzie znajduje się nasz cel, jak go potem znaleźć i bezpiecznie wrócić. Będziecie uczyć się jak przygotować plecak ze wszystkim co ma znaleźć się w środku zgodnie z zasadą niezbędnego minimum po to by wspinać się sprawniej czyli w efekcie bezpieczniej. Przed wspinaniem musimy też wiedzieć z których stanowisk możemy zjechać lub którą sąsiednią drogą możemy uciec ze ściany, czy w końcu jak i którędy zejść ze szczytu. Odpowiedzi na te wszystkie pytania musimy poznać już w fazie przygotowania czyli najczęściej wieczorem przed wspinaniem.

Potem ruszamy do realu czyli czeka Was wyszukiwanie drogi (z naszą pomocą gdy się pogubicie), czytanie ze zrozumieniem schematów-topa pod ścianą i w ścianie, planowanie wyciągu, komunikacja, rozkład sił, uzupełnianie płynów i cukrów, zmiany na prowadzeniu, obserwacja partnerów, zarządzanie sytuacjami kryzysowymi czy awaryjnymi. Będziemy też ćwiczyć prowadzenie liny jedno i dwutorowo, wspinanie w trawersie i szybką trójką.

Poznacie również dużą ilość przydatnych patentów sprzętowo-technicznych takich jak bezpieczny zjazd awaryjny z jednego punktu, zjazd w położonym terenie czy na przeciętej linie, odzyskanie zablokowanej liny przy zjeździe, zjazd z rannym partnerem, wyciąganie partnera na stanowisko, prusikowanie,odblokowanie górnego przyrządu.

Po południu będziemy regenerować siły w morzu a potem uzupełnimy białka korzystając ze smacznej, chorwackiej kuchni.

Wieczorem po kolacji czekają nas przygotowanie do drogi kolejnego dnia i wykład z: prowadzenia wyciągu, teorii asekuracji, strategii i taktyki, etyki wspinania, topografii, treningu, fizjologii wysiłku sportowego.

• w trakcie wspinania główny nacisk będziemy kłaść na własną asekurację (kostki, friendy itp)

• przypomnimy sobie po kursie skałkowym budowę różnych typów stanowisk i wykorzystamy to w praktyce

• będziemy zjeżdżać z przesiadkami

• zastosujemy w praktyce taktykę wspinaczki górskiej

• ponieważ to Tatry czy Alpy to nie Afryka i czasem może popadać to pewno zdarzy się nam wycofać ze ściany: trawersem lub zjazdami

• a może zabiwakujemy gdzieś pod granią?

• na pewno będziesz zakładał takie stanowiska i tak prowadził asekurację, jak nie robiłeś na kursie skałkowym

• będziemy się wspinać różnymi formacjami (graniami, kominami, zacięciami, płytami itp.)oraz na różne sposoby (wyciąg po wyciągu, z lotną, w zejściu), przy czym przynajmniej na trzech drogach będziemy się mogli rozpędzić (powyżej 10 wyciągów)

Na kursie II stopnia (zaawansowanym)

• powtórzymy te umiejętności, które ćwiczyliśmy na kursie I stopnia i ponadto:

• skupimy się na taktyce działania w terenie dużo trudniejszym, na drogach długich i bardzo długich

Nie bierz ze sobą kajecika i ołówka: co prawda w dni deszczowe czeka na ciebie duża porcja wykładów ale wszystkie materiały (oraz zdjęcia i filmy z kursu) dostaniesz w wersji elektronicznej.

Kurs I stopnia (podstawowy) w wersji taternickiej I i II jest prowadzony według programu PZA.

Natomiast wersja III kurs wspinaczki górskiej różni się od taternickiej miejscem odbywania kursu (PZA dopuszcza odbywanie kursu w połowie w Tatrach a w połowie w innych górach). Programy wszystkich wersji są tożsame.

Kurs drugiego stopnia (zaawansowany) jest prowadzony wg naszego autorskiego programu. Warto na niego przyjechać jeżeli po kursie podstawowym nie czujesz się jeszcze komfortowo na trudniejszych drogach a chcesz się nauczyć czegoś więcej, w bardziej wymagającym terenie. Prowadzimy go przeważnie w Dolomitach, czasem w innym terenie wysokogórskim. Dlatego musisz wspinać się (prowadzić) na poziomie minimum 5 – 5+ na własnej asekuracji.

Na to wszystko mamy 14 dni (10 dni w górach + rest i rezerwa na niepogodę, od soboty do następnego piątku), ale gdyby pogoda nas nie rozpieszczała to w ostateczności możemy przedłużyć kurs o jeden-dwa dni (zdarza się tak raz na kilka lat).

Kurs II stopnia (zaawansowany) jest dostępny w dwu wersjach: normalnej, 14-dniowej (10dni w góach + rest + rezerwa na niepogodę) i skróconej 9-dniowej (od soboty do następnej niedzieli, 5 dni w górach + rest + rezerwa na niepogodę)

* jak dojechać do Paklenicy i Austrii do Paklenicy i Austrii

* noclegi w Paklenicy i Austrii

* rzeczy do zabrania

Paklenica, leżąca tuż nad wybrzeżem (niedaleko miejscowości Starigrad) to olbrzymi wąwóz przechodzący następnie w pasmo górskie Velebit (część Gór Dynarskich). To park narodowy, ale wspinanie jest tam nie tylko dozwolone a wręcz nawet wskazane… Dzięki swojemu położeniu na południu Europy jest możliwe wspinanie w miesiącach wiosennych i jesiennych, kiedy w innych górach jest jeszcze za wcześnie lub już za późno na jakąkolwiek działalność. Z kolei w środku lata jest ciepło i na wspinanie trzeba wychodzić wcześnie rano.

Paklenica jest bardzo zróżnicowanym rejonem. Najbardziej popularne są drogi skałkowe startujące z dna doliny (ale one będą nas najmniej interesowały). Poza tym mamy do dyspozycji ściany od kilku do kilkunastu wyciągów pięknego wspinania. Im dalej w głąb doliny tym bardziej ściany rosną i nabierają trudności. Najwyższa, Anica Kuk jest wielkości naszej Kazalnicy i prezentuje zbliżone trudności.

Większość dróg jest nieźle ubezpieczona, jednak trzeba też dokładać własną asekurację. Oprócz tego na zboczach doliny są większe i mniejsze ściany, pozbawione całkowicie stałej asekuracji, przez co bardzo interesujące ze szkoleniowego punktu widzenia.

Rejon popularnie nazywany Hollental to właściwie dwa pasma górskie: Rax i Schneeberg leżące po dwu stronach głęboko wciętej doliny, której dnem płynie czysta rzeczka Schwarza. Leży 90km na południe od Wiednia i jest przyczółkiem Alp. Znajdziemy tam ponad 40 większych i mniejszych wapiennych turni. Drogi na nich mają wysokość od 120 do 520m (największa w Tatrach Polskich to Kazalnica Mięguszowiecka ok. 450m), ale są lite i dobrze ubezpieczone. Nie znajdziemy tu lodowców i śniegu, raczej należy się liczyć z mocno operującym słońcem. Podejścia i zejścia nastręczają zdecydowanie mniej problemów niż w Tatrach, chociaż niektóre nie są proste.

jak dojechać do Paklenicy i Austrii

Musisz jedynie dostać się do Krakowa. Stąd zabiorę Cię samochodem. Dojazd na miejsce trwa ok. 12 godzin z godzinną przerwą, na rozprostowanie kości gdzieś po drodze. Dlatego wyjedziemy z Krakowa o 8 rano. Zbiórka w Borku Fałęckim, przy pętli autobusowej, obok apteki.

Na dojazd musimy się niestety zrzucić. Koszt na osobę w obie strony to 400-800zł, w zależności od tego, którym samochodem pojedziemy i ile będzie w nim siedziało osób. Składa się na to paliwo (samochody są duże…), autostrady (Czechy, Słowacja, Austria, Słowenia, Chorwacja) itp.

Wieczorem będziemy w Paklenicy na Camp Marco (N44.28763° E15.45302°). Czeka nas miła niespodzianka: nigdzie nie będziemy podchodzić, rozłożymy tylko namioty i możemy robić kolację.

Na drugą część kursu( autoratownictwo) przejedziemy do Austrii, do Hollenatlu. Po zakończeniu zajęć wsiądziemy w samochód i późnym wieczorem będziemy w Krakowie.

noclegi w Paklenicy i Austrii

Niestety, w rejonie Paklenicy nie można biwakować na dziko. Będziemy spać na campingu w Starigradzie (N44.28763° E15.45302°), koszt noclegu to ok 7 Eu/dzień. Jedzenie będziemy przyrządzać samodzielnie, chociaż jeżeli nam się to znudzi to do możemy zaglądnąć do jednej z wielu knajpek i restauracji.

Na kampingu mamy do dyspozycji kuchnię (ale garnki lepiej wziąć swoje), łazienki i darmowy dostęp do wi-fi. Ponieważ nie musimy nic nosić, więc weźmiemy z Krakowa wszystko, co tylko będziemy potrzebować. Sklepy mamy pod ręką, ceny są wyższe o ok 30% od Polskich.

W miasteczku dostępne są bankomaty i lepiej korzystać z nich niż wymieniać złotówki na euro a potem je na kuny. Jest też sklepik wspinaczkowy a także knajpki internetowe.

W rejonie Hollentalu będzie to wyglądało trochę inaczej. Aby zredukować do minimum koszty, spać będziemy na specjalnie do tego przygotowanym parkingu w miejscowości Kaiserbrunn, we własnych namiotach (N47.73429° E15.79171°). Jest to oficjalnie wyznaczone miejsce do legalnego biwakowania. Do naszej dyspozycji będą toalety i umywalnie oraz bieżąca woda pitna. Wszystko to bezpłatnie.

Po drugiej stronie drogi, w gasthausie, możemy zjeść obiad, podładować telefon i wziąć gorący prysznic (3Euro). Jest tam dostęp do darmowego wi-fi, ale za to zasięg telefoniczny bardzo kiepski.

Ponieważ nie musimy nic nosić, więc weźmiemy z Krakowa wszystko, co tylko będziemy potrzebować. Do większego sklepu dojedziemy samochodem w 10 min, ceny są nieco wyższe niż w Polsce.

rzeczy do zabrania do Paklenicy i Austrii

sprzęt 

Zapewniam cały sprzęt niezbędny do wspinaczki (liny, pętle, karabinki, uprzęże, kaski itp.) posiadający atest Międzynarodowej Organizacji Alpinistycznej UIAA oraz Unii Europejskiej CE.

Ze względów oczywistych musisz posiadać własne (wygodne i niezbyt ciasne!!!) buty do wspinania i plecak. Warto też wyposażyć się w lepsze ubranie niż na kurs skałkowy.

dokumenty

• dowód osobisty lub paszport (nie jest niezbędny)
• jeżeli go jeszcze nie posiadasz to pisemną zgodę rodziców na uczestnictwo w kursie

konieczne:

dokumenty jw.

kurtka od deszczu

buty trekkingowe

adidasy lub sandały

krótkie koszulki

polar lub bluza sport

ciepły polar

czapka

rękawiczki

spodnie do wspinania*

buty do wspinania**

parasol namiot i gwoździe

karimata

śpiwór

plecak do wspinania (ok. 40l)

przybory do szycia

czołówka

baterie zapas

gotowanie

garnki

termos

kubek do picia

sztućce

rzeczy do mycia

spodnie od deszczu

polecane:

aparat fotograficzny

pomadka do ust

krem przeciwsłoneczny

stój kąpielowy

* nie musisz od razu kupować najdroższych, wystarczą szerokie i luźne, cienkie spodnie bawełniane.

** pamiętaj że powinny być trochę większe od skałkowych, musisz w nich wytrzymać cały dzień…

Nie przywoź ze sobą koca i kremu – nie będzie czasu na opalanie (chociaż w Paklenicy krem może się przydać…). Żeby zaliczyć kurs musisz opanować zawarte w programie umiejętności i dawać nadzieję, że poradzisz sobie w górach samodzielnie. Z wiekiem przekonasz się, że dobry wspinacz to wspinacz żywy i zdrowy. Tak więc im więcej się nauczysz teraz, tym lepiej dla Ciebie.

Jako absolwent szkolenia otrzymasz zaświadczenie o ukończeniu kursu zgodnie z programem PZA, podpisane przez instruktora i kierownika kursu oraz wykaz Twoich przejść taternickich, stanowiące podstawę do ubiegania się o Kartę Taternika. Od kilku lat ten papier nie jest już niezbędny w Tatrach i możesz się legalnie wspinać bez niego. A w innych górach nigdy nikogo nie interesowała biurokracja. Możesz ten dokument potraktować, hobbystycznie lub jako gwarant wejścia w środowisko taternickie w sposób bezpieczny i sprawdzony.

Po kursie II stopnia (dla zaawansowanych) otrzymasz przede wszystkim (aż) duże doświadczenie w trudnych górach.

Jeżeli robiłeś kurs skałkowy u nas to już zdążyłeś się zorientować, że naszym kursantem zostaje się do końca życia (wspinaczkowego). Będziesz miał problemy ze sprzętem, nie będziesz wiedział jak, z kim lub gdzie się powspinać – dzwoń lub mailuj o dowolnej porze.

dostaniesz też zniżkę 15% w sklepie internetowym Kilimanjaro – może się przydać i co najważniejsze to umiejętności wspinania sie tam gdzie inni albo nie potrafia albo nie mogą.

terminy

Paklenica, Hollental:

tur 14: 07 – 13.10.2017

tur 15: 21 – 27.10.2017

tur 16: 11 – 17.11.2017

istnieje możliwość wydłużenia kursu o 5 dni z proporcjonalną dopłatą

Todra (Maroko):

Costa Blanca (Hiszpania)

ceny

cena kursu: 1450zł (5 dni)
cena kursu w Todrze: 1950zł (5 dni) i 3100zł (10 dni)
cena kursu na Costa Blanca: 1750zł (5 dni)

i obejmuje:

• wyposażenie w komplet potrzebnego sprzętu

• ubezpieczenie NNW i KL do kwoty 5.000zł

• kawał dobrej przygody pod opieką osób kompetentnych

cena kursu nie obejmuje:

• dojazdu (ok 400-800zł w zależnosci od ilości osób w samochodzie, Maroko lot ok 300-500zł, przejazdy ok 30Eur, Costa Blanca lot ok 300-500zł, wynajęcie samochodu ok 20EEur/dzień)

• noclegów (Paklenica 6Eur, Hollental za darmo, Maroko ok 5Eur, Costa Blanca ok 12Eur)

• wyżywienia

• ubezpieczenia na wypadek konieczności korzystania z miejscowych zagranicznych wysokogórskich służb ratunkowych włącznie z opcją użycia helikoptera, kosztów leczenia w szpitalu, oraz OC. Najlepsza specjalistyczna całoroczna ochrona na rynku to Bezpieczny Powrót PZU oraz członkostwo w klubie Alpenvereine Polska ( korzystne również w przypadku noclegów w alpejskich schroniskach-zniżki do 50% na noclegi). Warunki co najmniej takich ubezpieczeń są konieczne w innych ubezpieczaniach krótkoterminowych. Nie zapomnij się ubezpieczyć przed wyjazdem bo przelot do szpitala ze skręconą kostką może być najdroższa taksówką w twoim życiu.

1. wybierasz termin z dostępnych kursów i ilość potrzebnych miejsc
2. wypełniasz pola z danymi
3. potwierdzasz i wysyłasz tym samym wstępną rezerwację
4. jak przelew zadatku wpłynie na konto dostaniesz maila z potwierdzeniem rezerwacji miejsca na kursie, fakturę za wpłacony zadatek i wszystkie informacje logistyczne

pamiętaj że:

• miejsca są zablokowane dla Ciebie przez trzy dni. masz wtedy czas na zrobienie przelewu zadatku, po trzech dniach miejsce zwalniamy dla innych
• zadatek zrobiony 30 dni przed kursem lub później jest bezzwrotny
• jeżeli robisz rezerwację i zrezygnujesz z kursu wcześniej niż 30 dni przed kursem to z zadatku potrącamy 100zł na koszty biurowe
• jeżeli robisz rezerwację tuż przed kursem (7 dni) to powinieneś wpłacić od razu całość kwoty
• 7 dni przed kursem dopłacasz resztę kwoty do ceny kursu
• po jej wpłynięciu dostajesz potwierdzenie uczestnictwa w kursie

• jeżeli nie skończyłeś 18 lat to musisz mieć pisemną zgodę rodziców
• potrzebujesz też trochę humoru i chęci do zdobywania wiedzy
• nie oczekujemy od Ciebie  ponadprzeciętnej wydolności fizycznej, jednak chcielibyśmy wiedzieć o wszystkich dolegliwościach zdrowotnych, które mogły by uniemożliwić swobodne  uczestniczenie w programie szkolenia. Wszystkie informacje będą poufne i tylko do wiadomości Instruktorów prowadzących szkolenie
• zapisując się na kurs i wysyłając zadatek równocześnie akceptujesz Regulamin kursów, szkoleń i obozów

Bardzo ważne jest przygotowanie się do kursu:
Znacznie Ci ułatwi kurs jeżeli się do niego przygotujesz, w tym wypadku ścianka wspinaczkowa a jak nie masz do niej dostępu to zwykłe podciąganie na drążku.
Tylko ważne jest, żeby to zacząć jak najwcześniej i koniecznie dwa tygodnie przed kursem odpuść tzn ogranicz aktywność fizyczną i uważaj na ew kontuzje, odpadają sporty kontaktowe (piłka, kosz, siatka) i kontuzjogenne. Niestety, dosyć często zdarza się, że ludzie kilka dni przed łapią uraz (najczęściej przeciążeniowy lub kontuzję) i nie mogą przyjechać na kurs a ponieważ jest to tuż przed kursem to my już nic nie możemy zrobić (znaleźć zastępstwa), kurs i zaliczka przepadają…
I pod żadnym pozorem nie próbuj nadgonić fizycznych zaległości tydzień czy dwa przed kursem. To się nigdy nie udaje a najczęściej kończy kontuzją
Już lepiej przyjechać nieprzygotowanym…
Zwiększ natomiast ilość chodzenia czy truchtania na 2 tygodnie przed kursem, tak żeby każdego dnia kolana były coraz dłużej smarowane – zatarcia kolan są głownym problemem na kursach „górskich”

System szkolenia Polskiego Związku Alpinizmu oferuje też inne szkolenia z grupy „skałkowych”. Wszystkie one po zsumowaniu dają te same uprawnienia i umiejętności, które są do zdobycia na Podstawowym kursie wspinaczki w skałkach.

Tak wygląda drabinka:

A – Kurs wspinaczki na sztucznej ścianie: 2 dni Program kursu wspinaczki na sztucznej ścianie
B – Kurs uzupełniający ze sztucznej ściany w skałki: 2 dni Program kursu uzupełniającego z sztucznej ściany w skałki (drogi ubezpieczone)
C – Kurs wspinaczki po drogach ubezpieczonych: 4 dni Program Kursu wspinaczki po drogach ubezpieczonych
D – Kurs wspinania na własnej asekuracji w skałkach: 4 dni Program kursu wspinania na własnej asekuracji w skałkach

Program kursu wspinaczki wielowyciągowej

I. Wspinaczki

Do zrealizowania mamy 5 dni wspinaczkowych), w czasie których zrealizowane mają być następujące punkty programu:

• droga prowadząca granią – w tym fragmenty z asekuracją lotną;

• droga prowadząca kominem;

• droga prowadząca ścianą;

• schodzenie drogą wspinaczkową;

• minimum 1 droga co najmniej 10-cio wyciągowa;

• drogi o trudnościach IV w skali UIAA oraz sprawne prowadzenie przez każdego z kursantów wyciągów o trudnościach co najmniej III w skali UIAA; w miarę możliwości zalecane drogi o wyższej klasie trudności;

• poznawanie wycofów ze ścian w terenie;

• wycofywanie się ze ściany serią zjazdów w ilości umożliwiającej przećwiczenie głównych metod zjazdu (przyrząd wysoki, zjazd w  kruchym terenie, zjazd w połogim terenie, zjazd awaryjny); zalecany zjazd ze stanowiska samodzielnie skonstruowanego przez kursantów w oparciu o stałe punkty;

• wspinaczki z zastosowaniem liny dwużyłowej;

• ćwiczenia autoratownictwa w terenie w zakresie jw.

Opcjonalnie:

• wspinaczki nocą.

II. Zajęcia praktyczne

Wszystkie umiejętności praktyczne wchodzące w zakres podstawowego kursu wspinaczki skalnej, a ponadto:

• Węzły i podawanie liny – podstawowe węzły wykorzystywane we wspinaniu, wiązanie się liną do uprzęży i bezpośrednio, podawanie i wybieranie liny.

• Korzystanie z literatury, sporządzanie opisów dróg, szkiców, mapek, planów taktycznych.

• Podstawy autoratownictwa, manipulowanie sprzętem:

o uwalnianie się na stanowisku od ciężaru wiszącego partnera;

o łączenie lin pod obciążeniem i przepuszczanie węzła przez karabinek (najprostszą metodą);

o zwózka partnera w wysokim przyrządzie;

o wyciąganie partnera – przynajmniej jedną metodą (metoda U, flaszencug lub przeciwwaga)

o prusikowanie

o przejeżdzanie przez węzeł

o odblokowanie górnego przyżądu

III. Tematy wykładów

1. Sprzęt i wyposażenie wspinacza: demonstracja i zapoznanie z działaniem całości sprzętu do wspinaczki letniej oraz innych elementów wyposażenia; zakres zastosowań; wady i zalety poszczególnych elementów.

2. Asekuracja:

o teoria asekuracji – różne rodzaje asekuracji, siły działające w układzie asekuracyjnym;

o obsługa przyrządów asekuracyjnych, zachowanie na stanowisku;

o prowadzenie wyciągu – taktyka prowadzenia wyciągu, prowadzenie jedno – i dwutorowe, łączność w zespole, specyfika prowadzenia w terenie kruchym, prowadzenie na trawersach, asekuracja w zejściu;

o strategia i taktyka: planowanie sezonu wspinaczkowego, wybór celów i dróg; zaplanowanie drogi podejścia, wariantów drogi, wycofów, drogi powrotu; dobór partnera; dobór sprzętu, wyposażenia itp.;

3. Topografia i orientacja w terenie górskim:

o orientacja w górach – metody nawigacji w górach z wykorzystaniem mapy, kompasu

o przewodniki i korzystanie z nich – główne typy przewodników, korzystanie ze schematów i opisów dróg;

o topografia szczegółowa rejonu działania – piętra doliny, drogi podejść i zejść, przebieg ważniejszych dróg wspinaczkowych w ścianach i sposoby wycofania się z nich;

4. Etyka, przepisy, historia:

o zasady etyczne obowiązujące w gronie ludzi gór.